Op 26 april 1986 vond een explosie plaats in de kerncentrale van Tsjernobyl, die het leven van honderdduizenden mensen trof en de loop van de geschiedenis veranderde. Laten we op deze pijnlijke verjaardag van deze catastrofe onze gebeden tot God richten om alle slachtoffers van Tsjernobyl te gedenken – levend, dood en ongeboren.

We bidden voor degenen die hun gezondheid, huisvesting en eigendommen hebben verloren; we bidden voor degenen die zijn omgekomen door de straling en voor hun families; we bidden voor de toekomstige generaties die de wonden en lidtekens van het ongeluk in Tsjernobyl nog lang met zich mee zullen dragen. We vertrouwen ze toe aan Gods zorg, want slechts één Heer “zal elke traan van hun ogen afwissen” (Handelingen 21:4).

35 jaar zijn verstreken, maar Oekraïne en vele andere landen ondergaan nog steeds de gevolgen van deze ramp. De stad Pripyat en de 30 kilometer lange uitsluitingszone zijn een pijnlijke woestenij, een zichtbare wonde op het lichaam van de wereld. Wetenschappers, overheidsinstanties en internationale organisaties doen er alles aan om het weglekken van de straling uit de vernietigde reactor, die soms op een gevaarlijk slapend dier wordt gedumpt, te voorkomen. Maar er zijn gevolgen die niet kunnen worden gemeten in tijd, kilometers, stralingsdoses en welke statistieken dan ook – menselijk lijden, lijden van het menselijk hart. Pijnlijke sterfgevallen, bekende en onbekende ziekten, geboorteafwijkingen, verlies van dierbaren, de noodzaak om het leven helemaal opnieuw van nul te beginnen. De wereld waarin ze leefden, in één ogenblik, in de nacht van 26 april 1986, hield gewoon op te bestaan.

De ramp in Tsjernobyl veranderde de loop van de geschiedenis: de tragedie zette Oekraïne in het middelpunt van de wereld, en de onhandige reactie of zelfs regelrechte leugens van de leiders versnelden de ineenstorting van de Sovjet-Unie.

Het jubileum zet ons aan het denken – over het verloop van de geschiedenis, de beperkingen van de geest, de prijs van dwaling, en dringt erop aan om de slachtoffers niet te vergeten, maar om genereus voor hen te zijn, aandacht, tijd en hulp te schenken om hun pijn te verlichten, dat is onzichtbaar maar echt. Wanneer we een ander een handje helpen, doen we hoop herleven in de hele mensheid, die door God de heerser van onze planeet heeft gemaakt. We zijn er allemaal verantwoordelijk voor en we moeten ons best doen om het te behouden en te genezen.

De Dodenherdenking van Tsjernobyl is een dag van verantwoordelijkheid jegens God voor zijn schepping. Dit zal een krachtig getuigenis zijn voor de verrezen Heer, die “de dood door de dood overwon”. Laat in de schaduw van de tragedie in Tsjernobyl het licht van “Christus aanwezigheid” op aarde schijnen.

Parijs, 26 april 2021